سودان جنوبی در 9 ژوئیه 2011 به عنوان نتیجه توافقنامه 2005 که به طولانی ترین جنگ داخلی آفریقا پایان داد، استقلال خود را از سودان به دست آورد.

سودان جنوبی که از 10 جنوبی ترین ایالت سودان تشکیل شده است، یکی از متنوع ترین کشورهای آفریقا است. این شهر محل زندگی بیش از 60 گروه قومی مختلف است.

استقلال به درگیری در سودان جنوبی پایان نداد. جنگ داخلی در سال 2013 زمانی که رئیس جمهور با معاون وقت خود درگیر شد و منجر به درگیری شد که حدود چهار میلیون نفر را آواره کرد.

در اوت 2018 توافقنامه تقسیم قدرت بین طرف های درگیر در تلاش برای پایان دادن به جنگ داخلی پنج ساله امضا شد.

• سرمایه، پایتخت: جوبا

• حوزه: 644329 کیلومتر مربع

• جمعیت: 11.5 میلیون

• زبان ها: انگلیسی، همچنین دینکا، نویر، مورل، لو، مادی، اوتوهو، زنده و دیگران

• امید به زندگی: 54 سال (مردان) 57 سال (زنان)

رئیس: سالوا کییر مایاردیت

سالوا کییر مایاردیت رئیس جمهور سودان جنوبی – که در آن زمان هنوز بخشی از سودان بود – و رئیس جنبش آزادیبخش مردم سودان (SPLM) در سال 2005 شد و جانشین رهبر دیرینه شورشیان جان گارانگ شد که در سقوط هلیکوپتر جان خود را از دست داد.

آقای کییر در آوریل 2010 در نظرسنجی های چند حزبی در جنوب مجدداً به عنوان رئیس جمهور انتخاب شد. در ژوئیه 2011، زمانی که سودان جنوبی مستقل شد، رئیس جمهور کشور جدید شد.

تنها دو سال بعد، زمانی که آقای کییر تمام کابینه خود را برکنار کرد و معاون رئیس جمهور ریک ماچار را به تحریک یک کودتای نافرجام متهم کرد، کشور درگیر جنگ داخلی شد.

در آگوست 2018، پس از پنج سال جنگ داخلی، آقای کییر با رهبر شورشیان ماچار و دیگر گروه‌های مخالف موافقت‌نامه تقسیم قدرت را امضا کرد تا به درگیری‌های بی‌رحمانه پایان دهد.

ضمانت‌های قانون اساسی آزادی رسانه‌ها در عمل رعایت نمی‌شوند و روزنامه‌نگاران به دلیل گزارش‌هایی که مقامات نامطلوب می‌دانند در معرض آزار و اذیت و بازداشت هستند.

رادیو محبوب ترین رسانه است. ایستگاه های خصوصی محلی، برخی از آنها با بودجه خارجی، در کنار شبکه ملی دولتی پخش می شوند.

داستان ادامه دارد

برخی از تاریخ های کلیدی در تاریخ سودان جنوبی:

1952 – انقلاب مصر باعث حرکت به سوی استقلال سودان شد. مصر و بریتانیا به هر دو منطقه سودان، شمال و جنوب، اجازه رای دادن به استقلال را می دهند.

1956 – سودان مستقل می شود اما ایالت های جنوبی از عدم خودمختاری خود ناراضی هستند.

1955-1972 – اولین جنگ داخلی سودان، بین شمال و جنوب بر سر درخواست برای خودمختاری منطقه ای بیشتر توسط منطقه جنوب سودان. تخمین زده می شود که حدود 500000 نفر کشته شده اند.

1972 – توافقنامه صلح امضا شد، اما این نمی تواند تنش ها را به طور رضایت بخشی از بین ببرد.

1969 – سرهنگ گافر نیمیری کودتا می کند. پارلمان و احزاب سیاسی منسوخ می شوند.

1983 – Numeiry شریعت اسلام را معرفی می کند.

1983-2005 – جنگ داخلی دوم سودان. بین دولت مرکزی سودان و ارتش آزادیبخش خلق سودان. عمدتاً ادامه اولین جنگ داخلی است.

2011 – سودان جنوبی پس از 20 سال جنگ چریکی به کشوری مستقل تبدیل می شود. تخمین زده می شود که حدود دو میلیون نفر در نتیجه جنگ، قحطی و بیماری ناشی از درگیری جان خود را از دست داده اند و بیش از چهار میلیون نفر آواره شده اند.

2012 – اختلافات با سودان بر سر منطقه نفت‌خیز ابئی به درگیری منجر شد که به بحران هگلیگ معروف است. توافق صلح حاصل شده است که یک منطقه غیرنظامی 10 کیلومتری در امتداد مرز ایجاد می کند و به صادرات نفت سودان جنوبی اجازه می دهد تا از سر گرفته شود.

2013 – پس از آن که رئیس جمهور سالوا کییر کابینه را برکنار کرد و معاون رئیس جمهور ریک ماچار را به برنامه ریزی یک کودتای نافرجام متهم کرد، جنگ داخلی آغاز شد. بیش از 2.2 میلیون نفر به دلیل جنگ آواره شده اند و قحطی شدید جان هزاران نفر را به خطر می اندازد.

2018 – تلاش مجدد برای پایان دادن به جنگ داخلی منجر به توافق تقسیم قدرت بین طرف های درگیر می شود.