کیف پول پلاستیکی سیاه و فرسوده که در جزیره لامپدوزا ایتالیا پیدا شده بود در فاصله 3500 کیلومتری غنا حمل شده و سپس به ظاهر دور انداخته شده بود.

با باز کردن آن، صورت ریچارد اوپوکو از گوشه گواهینامه رانندگی به من خیره شد.

این یکی از انبارهای اسناد شخصی متعلق به افراد مختلف بود که در طول زمان از محلی که قایق های کوچکی که توسط مهاجران برای عبور از دریای مدیترانه استفاده می شد، جمع آوری شده بود.

چندین سال پیش بازیابی شده بود و کنجکاوی من برانگیخته شد – می خواستم داستان پشت مجوز را بدانم.

چه اتفاقی برای ریچارد اوپوکو افتاده بود؟

این کیف بخشی از مجموعه غم انگیزی از وسایل گمشده بود که به عنوان موزه ای برای یاد ده ها هزار نفری که جان خود را در عبور از دریای مدیترانه از شمال آفریقا تا لامپدوزا به خطر انداخته اند، عمل می کند.

جلیقه نجات، دیگ‌های آشپزی، بطری‌های آب، چراغ‌های جلو و نوارهای کاست به‌خوبی روی قفسه‌ها و در امتداد دیوارهای این اتاق درست در کنار بندر جزیره چیده شده‌اند.

این اشیاء روزمره توسط گروهی از داوطلبان از سال 2009 جمع آوری شده است.

جاکومو اسفرلازو، یکی از کسانی که پشت این مجموعه است، در حالی که یک بسته کوچک پلی اتیلن سفید را در دست دارد، می گوید: “بعضی با خود خاک می آورند. آن را از کشور خود می آورند.”

ما تعدادی از این بسته‌های کوچک را پیدا کرده‌ایم که پیوند با کشور خود در آفریقا را نشان می‌دهد.»

سپس او یک پوشه بزرگ پر از عکس، گذرنامه، گواهینامه رانندگی و نامه، از جمله سند آقای اوپوکو را بیرون می آورد.

لامپدوزا – یک جزیره کوچک ماهیگیری و توریستی با حدود 6000 نفر – نزدیکتر به آفریقا تا اروپا، مدتهاست که محل ورود مهاجران و پناهندگانی است که به دنبال یک زندگی جدید هستند.

هر سال هزاران نفر در تلاش برای رسیدن به اروپا جان خود را به خطر می اندازند.

تنها در ماه مارس، بیش از 3000 نفر به لامپدوزا رسیدند، که بیش از دو برابر ورود در همان ماه سال گذشته است.

با بیش از 20000 مرگ و ناپدید شدن ثبت شده از سال 2014، این بخش از دریای مدیترانه به مرگبارترین مسیر مهاجرت در جهان تبدیل شده است.

داستان ادامه دارد

اما آقای اوپوکو ممکن است در میان کسانی باشد که جان سالم به در بردند و من به غنا برمی گردم تا مسیر را انتخاب کنم.

من به منطقه مرکزی برونگ آهافو سفر می کنم، جایی که تعداد زیادی از مردم از آنجا مهاجرت می کنند.

شاید کسی در اینجا با آقای اوپوکو در حالی که سفر خود را به سمت شمال می‌رفتند، برخورد کرده بود.

برخی از خانواده‌ها از زمانی که سال‌ها پیش آن‌ها را ترک کرده‌اند، هنوز منتظر شنیدن صحبت‌های بستگان خود هستند.

ریتا اوهنوآه امیدوار است از شوهرش خبری که در سال 2016 از لیبی به لامپدوزا از دریای مدیترانه عبور کند، دریافت کند.

آخرین بار زمانی که در دسامبر همان سال از لیبی تماس گرفت، از او شنید.

او به من گفت از طریق شخصی که به غنا سفر می کند مقداری پول می فرستد. او همچنین قول داد که یک تلفن همراه و لباس کریسمس برای بچه ها اضافه کند. همان روز صبح و عصر تماس گرفت. من دیگر خبری از او نداشتم.

مانند او، ممکن بود همسر یا خویشاوندی منتظر خبر آقای اوپوکو باشد.

در آکرا، پایتخت غنا، مجموعه‌ای از ناامیدی‌ها وجود دارد زیرا قوانین حفاظت از داده‌ها و موانع بوروکراتیک مانع از یافتن اطلاعات بیشتر درباره این مرد می‌شوند.

اما در نهایت، پس از ماه ها جستجو – یک پیشرفت.

فرانک آپرونتی از مرکز تخصصی تقلب در اسناد سرویس مهاجرت غنا موفق می شود شماره تلفن یکی از بستگان صاحب گواهینامه رانندگی را پیدا کند.

خواهرش است که مرا به برادرش متصل می کند و به من می گوید که او هنوز زنده است و در آلمان زندگی می کند.

وقتی با آقای اوپوکو تماس می‌گیرم، وقتی به او می‌گویم گواهینامه رانندگی او را در لامپدوزا پیدا کرده‌ام، شوکه می‌شود.

معلوم شد که او آن را در سال 2011 از دست داده بود و هرگز انتظار نداشت که دوباره ظاهر شود. در واقع تا زمانی که تصویری از آن را به اشتراک نگذارم، باور نمی کند که من آن را دارم.

بالاخره برای ملاقات با او به آلمان سفر می کنم.

در یک صبح سرد زمستانی، او از من در آپارتمان کوچک یک خوابه خود، در حومه شهر برمن در شمال آلمان استقبال کرد.

این مرد 40 ساله اکنون در آنجا به عنوان راننده لیفتراک کار می کند.

زمانی که او در غنا بود مدتی به عنوان یک معدنچی غیرقانونی طلا یا به قول معروف گالامسی کار کرد تا برای سفر خود پول جمع کند. این مردان هر روز جان خود را در تونل های ناامن به خطر می اندازند که گاهی اوقات غار می کنند.

در سال 2009، زمانی که تصمیم گرفت راهی اروپا شود، می‌گوید که خطرات این سفر را می‌دانست، اما احساس می‌کرد خطرناک‌تر از کاری که در غنا انجام می‌داد نیست.

سفرهای او باعث شد تا او در سراسر منطقه به صورت زیگزاگ حرکت کند و سعی کند برای ادامه کار پولی به دست بیاورد.

او ابتدا به کوتونو در بنین نزدیک و سپس به لاگوس در نیجریه همسایه رفت، جایی که با رانندگی یک موتور اسکوتر که مسافران را در اطراف شهر بزرگ حمل می کرد، درآمد کسب کرد.

از آنجا به کوتونو بازگشت و به سمت شمال به نیجر همسایه رفت و دو ماه دیگر در یک رستوران محلی کار کرد.

اما سفر با وسیله نقلیه در سراسر صحرا از نیجر به لیبی بزرگترین آزمایش بود. او از پولی که از کار در نیجریه و نیجر به دست آورده بود برای پرداخت کرایه استفاده کرد.

او از این که چگونه راننده می‌دانست در جایی که جاده وجود ندارد کجا برود شگفت زده شد.

“گاهی شما با گروهی روبرو می شوید، تمام 35 نفر با راننده… همه آنها مرده اند.”

شاید آنها از تشنگی مردند – او مطمئن نیست.

“آب چیزی شبیه طلا یا الماس در سفر است. شاید در کل روز فقط یک یا دو بار بنوشید – فقط یک جرعه کوچک.”

در مرز چاد، خودرو توسط تبهکاران متوقف شد و مسافران لباس و پول خود را از تن خارج کردند.

آقای اوپوکو با مخفی کردن پول نقدش روی بدنش، از برداشتن پول نقدش جلوگیری کرد.

اما با رسیدن به لیبی مشکلات او تمام نشد. او برای باج ربوده شد و به دلیل ناتوانی در رسیدن به یکی از اقوامش برای پرداخت پول مورد ضرب و شتم قرار گرفت. سرانجام زنی که به دنبال کارگر خانه بود هزینه آزادی او را پرداخت.

سپس در سال 2011، دو سال پس از ترک غنا و در بحبوحه قیام علیه معمر قذافی، رهبر لیبی، آقای اوپوکو در طرابلس سوار قایق شد تا به لامپدوزا برود.

اما در وسط دریای مدیترانه موتور قایق قطع شد. آقای اوپوکو و همراهانش تا زمانی که توسط گارد ساحلی ایتالیا نجات پیدا کردند، مجبور بودند به رحمت باد تکیه کنند.

زمانی که آنها در سواحل لامپدوزا لنگر انداختند، گواهینامه خود را از دست داد.

آنها ابتدا در یک کمپ قرار گرفتند و سپس به یک مرکز مهاجران در سیسیل منتقل شدند. برنامه او این بود که به آلمان برود، زیرا از غنای‌های دیگر شنیده بود که آنجا مکان خوبی است.

اما زمانی که در ایتالیا بود، درخواست پناهندگی داد.

درخواست او در ابتدا رد شد، اما می‌گوید که او توانسته است مجوز حضور در اروپا را بگیرد، زیرا سازمان ملل به ایتالیا توصیه کرده است که هرکسی که در جریان آشوب‌های سال 2011 از لیبی گریخته است، اجازه اقامت برای یک سال را بگیرد. من نتوانستم این ادعا را تأیید کنم.

او می گوید: “سفر بسیار سخت بود. جهنم بود.”

اما هیچ امیدی در خانه وجود ندارد، بنابراین شما فقط دردها را تحمل می کنید و ادامه می دهید.”

آقای اوپوکو زندگی آسانی را در اروپا تصور کرده بود، اما می‌گوید اوضاع به این شکل پیش نرفت.

“وقتی در آفریقا بودم، در اروپا فکر می کردم که به راحتی پول می گیرید اما اینطور نیست. باید سخت کار کنید.

اما در خانه، هیچ برنامه ای برای زنده ماندن من وجود نداشت، بنابراین می گویم که از حضور در اینجا سپاسگزارم.

شما می توانید مستند کامل توماس نادی در مورد جستجوی ریچارد اوپوکو را اینجا ببینید.