این داستان به عنوان بخشی از میز امور بومی جهانی، یک همکاری بومی بین گریست، اخبار کشور، فناوری اطلاعات و ارتباطات، مونگابای، و بومی خبر آنلاین.
در ماه فوریه، طوفان گابریل نیوزلند را درنوردید و سیل‌های ویرانگر و بادهای شدید را به همراه آورد، خانه‌ها را ویران کرد، هزاران نفر را آواره کرد و حداقل یازده نفر را کشت. کریس هیپکینز، نخست وزیر این کشور آن را «مهم ترین رویداد آب و هوایی که نیوزلند در این قرن به خود دیده است» خواند. حدود 70 درصد از خانه های ویران شده توسط بومیان مائوری اشغال شده بود، اما رهبران مائوری می گویند که آنها از خدمات بازیابی و بودجه باز مانده اند.
رنه راروآ، نماینده نگاتی پورو مائوری از مانا تایائو تایروهیتی در شرق، «از آنجایی که رویدادهای اقلیمی شدیدتر و شدیدتر شده‌اند، در نقطه‌ای است که جوامع ما یا با طوفان‌های بیشتری از بین می‌روند یا مجبور به ترک وطن خود می‌شوند. نیوزلند گفت. گزینه‌های ما در حال اتمام است.»
با افزایش فراوانی و شدت طوفان ها، همراه با سایر اثرات آب و هوایی مانند بالا آمدن سطح آب دریاها، مردم مائوری با بحران های اقلیمی وخیم فزاینده ای روبرو هستند و از سازمان ملل متحد درخواست کمک می کنند. در مجمع دائمی سازمان ملل متحد در مورد مسائل بومی یا UNPFII، نمایندگان مائوری از نیوزیلند خواستند تا مائوری ها را در برنامه های بازیابی بلایای طبیعی قرار دهد، از طرح های آب و هوایی تحت رهبری بومیان حمایت کند و اعلامیه سازمان ملل در مورد حقوق مردمان بومی را به طور کامل اجرا کند. قطعنامه ای غیر الزام آور که حقوق بین المللی بومیان را تأیید می کند. نمایندگان مائوری همچنین از سازمان ملل خواستند که نیوزیلند را برای حمایت از حقوق زمین های بومی تحت فشار قرار دهد.
کلر چارترز، شریک حاکمیت حقوق بومیان مائوری در کمیسیون حقوق بشر نیوزیلند، گفت: «طوفان گابریل ابعاد حقوق بشر فاجعه تغییرات آب و هوایی را آشکار کرد. حقوق مائوری باید بخشی از همه سیاست ها و قوانین تغییرات آب و هوایی و شرایط اضطراری باشد.
مائوری ها می گویند که بی توجهی پس از طوفان تنها آخرین نقض حقوق بشر آنها توسط دولت نیوزیلند است که می تواند با یک برنامه اقدام ملی برای اجرای اعلامیه حقوق مردمان بومی حل شود. در سال 2019، رهبران بومی و کمیسیون حقوق بشر نیوزیلند مذاکراتی را برای انجام این کار آغاز کردند، اما مذاکرات سال گذشته به تعویق افتاد و دولت اعلام کرد که عموم مردم به آگاهی بیشتر از این طرح و اهداف آن نیاز دارند.
اما رهبران مائوری می گویند که این طرح قربانی مانورهای سیاسی شد و سیاستمداران حاضر به رسیدگی به یک موضوع بحث برانگیز قبل از انتخابات نیستند. آنها می گویند که با فضای محدود برای کار در خانه، آوردن نگرانی های خود به سازمان ملل می تواند مکالمات را دوباره در سیستم ملی به حرکت درآورد. راروآ گفت: «ما می‌توانیم با حضور در اینجا و با شنیدن بیانیه عمومی خود در صحنه جهانی، فشار را به خانه اضافه کنیم.
یکی از نمایندگان دولت نیوزلند در بیانیه ای که در این مجمع ارائه شد گفت: “ما باید اطمینان حاصل کنیم که مائوری ها در بحث های کاهش و سازگاری با تغییرات آب و هوایی متمرکز هستند و دانش بومی به طور عمدی در نظر گرفته می شود.” این نماینده همچنین بر اهمیت اعلامیه سازمان ملل متحد در مورد حقوق مردمان بومی تاکید کرد، اما به هیچ اقدامی برای اجرای آن اشاره نکرد.
هانا مک گلید، یکی از اعضای بومی نونگار انجمن دائمی از استرالیا، می گوید که بی میلی نیوزلند برای اجرای واقعی این اعلامیه در سراسر جهان رایج است. ایالات متحده، کانادا و استرالیا نیز در UNPFII به دلیل عدم اقدام آنها برای اجرای استانداردهای حقوق بشر مورد انتقاد قرار گرفته اند. مک گلید گفت: «ما شکاف بسیار زیادی بین اصول اعلامیه و اقدامات و رفتار کشورها در سطح جهان می بینیم. “باید تعهدات فعالانه ای از طریق برنامه ها وجود داشته باشد.”
در همین حال، در حالی که مائوری ها به بازسازی جوامع خود ادامه می دهند، آنها همچنین در حال توسعه برنامه های آب و هوایی و محیطی بر اساس سنت ها و شیوه های بومی هستند، از جمله جنگل کاری و کنترل گونه های مهاجم. برای تحقق کامل این برنامه ها، مائوری ها می گویند که هم به بودجه بیشتر و هم آزادی بیشتری برای تصمیم گیری در مورد استفاده از زمین نیاز دارند.
راروآ گفت: “ما انتخاب های درستی برای سرزمین خود خواهیم داشت، بنابراین فقط منابعی را برای کمک به ما فراهم کنید تا بهتر شویم.”
این مقاله در ابتدا در Grist منتشر شد، یک سازمان رسانه ای غیرانتفاعی و مستقل که به بیان داستان های راه حل های آب و هوایی و آینده ای عادلانه اختصاص داشت. در Grist.org بیشتر بیاموزید
درباره نویسنده: “Elyse Wild سردبیر ارشد Native News Online و Tribal Business News است.”
تماس: [email protected]
