لیزوهیرکا، اوکراین (AP) – بالا آمدن آب در ابتدا به عنوان تسکین بود، هم برای جامعه کوچکی که در جزایر در مخزن جنوبی کاخوفکا زندگی می‌کنند و هم برای همه کسانی که می‌ترسیدند که سطح پایین آن خطر فروپاشی هسته‌ای نزدیک تحت اشغال روسیه را داشته باشد. نیروگاه.
بر اساس داده های Theia، یک سازمان تحلیلی جغرافیایی فرانسوی، از اواسط فوریه، سطح آب در مخزن به طور پیوسته افزایش یافته است. تجزیه و تحلیل آسوشیتدپرس از تصاویر ماهواره‌ای نشان داد که اکنون آب به حدی بالا رفته است که از بالای سد آسیب دیده تحت اشغال روسیه در پایین دست می‌گذرد.
امواج ابتدا خط ساحلی طبیعی را پوشانده و سپس علف های مرداب را زیر آب فرو بردند. سپس به باغ لیودمیلا کولاچوک و سپس اتاق مهمان ایهور مدیونوف آمدند. گرازهای وحشی به سمت مناطق مرتفع فرار کردند و پرندگان آبی جایگزین آنها شدند. چهار سگ مدیونوف یک تکه علف کوچکتر برای پرسه زدن دارند و کولاچوک غذاها را روی میز پیک نیکی که در میان تاریکی در سرنشینان پرسه می زند سرو می کند.
اوکراین پنج سد از شش سد را در امتداد رودخانه دنیپرو کنترل می‌کند که از مرز شمالی آن با بلاروس تا دریای سیاه کشیده شده و برای تامین آب آشامیدنی و برق کل کشور حیاتی است. آخرین سد – دورترین سد در پایین دست در منطقه خرسون – توسط نیروهای روسیه کنترل می شود.
دیوید هلمز، هواشناس بازنشسته که سطح مخزن را در طول جنگ زیر نظر دارد، گفت: تمام ذوب برف اوکراین و رواناب های روزهای بارانی بهاری در اینجا، در مخزن کاخوفکا، می پیچد. نیروهای روسی در نوامبر گذشته در جریان ضدحمله اوکراینی دروازه‌های سد نوا کاخوفکا را منفجر کردند، اگرچه در نهایت کنترل آن برش از منطقه خرسون را در دست داشتند.
اکنون، یا عمدا یا از طریق غفلت، دروازه ها بسته می مانند.
سدهای رودخانه ای به عنوان سیستم عمل می کنند. هلمز گفت، ایده این است که جریان را مدیریت کنیم تا سطوح آب ثابتی را فراهم کنیم که هم کشتی ها را در آب و هم ساختمان های روی خشکی را ایمن کند. این کار به صورت مکانیکی با ترکیبی از قفل ها، توربین ها و دروازه های دریچه ای و ارتباط دائمی بین اپراتورهای هر سد انجام می شود.
از آنجایی که دروازه‌های دریچه بسته هستند، آب بر بالای سد می‌چرخد، اما به سرعت آب‌ها به سمت پایین دنیپرو سرازیر نمی‌شود. بنابراین تسکین کمی برای تعداد انگشت شماری از مردم باقی مانده در جزایر دیده می شود. جامعه کوچک عمدتاً از خانه های دوم تشکیل شده بود، اما با شروع جنگ، زمانی که مردم در انزوای آن به دنبال امنیت بودند، ماندگارتر شد.
تماس آنها با جهان خارج در حال حاضر به چند تحویل غذا در هفته توسط قایق پلیس اوکراین محدود شده است، زیرا این مخزن برای هر گونه کشتی غیر رسمی برای محافظت در برابر خرابکاری حوضه ای که حدود 40 درصد از آب آشامیدنی اوکراین را تامین می کند، ممنوع است. .
آنها به صدای توپخانه و شلیک موشک گوش می دهند. آنها به شوخی در مورد نیاز به ماسک و غواصی برای پوشش در زیرزمین شوخی می کنند.
اینجا پیاز، سیر، سبزی بود. هلو، زردآلو بود. همه چیز مرده است. «ابتدا گریه کردم. اما حالا می فهمم که اشک هایم کمکی نمی کند.»
ماهی در مورد تنها چیزی است که در حال حاضر در جزیره فراوان است. او دو نفر را در حال شنا در آشپزخانه گرفتار کرد که سوپ سنتی بورش را با قطعات مرغ تهیه می کرد که توسط پلیس اوایل هفته تحویل داده شد.
«این یک جنگ است. بسیاری از مردم چیزهایی را در زندگی خود از دست می دهند. و سپس خدا را شکر می کنم که همه عزیزانم زنده هستند.» او گفت که پسرش یک سرباز در شهر باخموت در شرق، مرکز نبرد با روسیه است. «او این را ندیده و من نمی بینم. نمی دانم چگونه آن را به او نشان دهم. او می گوید: “خدایا، چند سال کار کردیم تا به این نتیجه برسیم؟”
در اوایل فوریه، سطح آب به حدی پایین بود که بسیاری در سرتاسر اوکراین و فراتر از آن از ذوب شدن نیروگاه هسته‌ای Zaporizhzhia تحت اشغال روسیه که سیستم‌های خنک‌کننده آن با آب از مخزن تامین می‌شود، ترسیدند. باران های بهاری زود و سخت آمدند و سپس با ذوب برف ترکیب شدند.
هلمز گفت: «روس‌ها به سادگی جریان آب را مدیریت و متعادل نمی‌کنند. او آن را با یک سطل با یک سوراخ کوچک مقایسه کرد که اکنون توسط یک شلنگ آتش نشانی پر می شود. در نهایت آب از بالای آن پاشیده می‌شود «تقریباً مثل اینکه کلید برق اضطراری ضربه خورده است».
تصاویر ماهواره‌ای از 15 می نشان می‌دهد که آب از روی دروازه‌های آسیب‌دیده می‌شوید، دقیقاً همانطور که هلمز توضیح داد.
همه اینها برای ایهور مدیونوف که حیاطش اکنون تکه کوچکی از چمن باتلاقی است نامرئی و در عین حال آشکار است. حتی همسایگانی که برای فرار از جنگ به جزیره آمده اند، به این نتیجه رسیده اند که چشم انداز موشک ها به سیل های بی پایان ارجحیت دارد.
هلمز گفت که سطح آب احتمالاً در طول فصل خشک تابستان به آرامی کاهش می یابد. اما این آینده ای دور برای مدیونوف به نظر می رسد که کارش به عنوان راهنمای شکار با جنگ به پایان رسید.
او گفت: اکنون جایی برای رفتن نیست. ما منتظر زمان بهتری برای بازسازی، تعمیر خواهیم بود. واقعاً دردناک است.»
___
Evgeniy Maloletka در Lysohirka، اوکراین، و Michael Biesecker در واشنگتن مشارکت داشتند.
