میلگرد محصول پرکاربرد فولادی

 

میلگرد محصولی از فولاد است که برای استحکام در بتن استفغده میشود.

میلگرد ها انواع مختلفی دارند هم از لحاظ جنس و هم از لحاظ نوع کاربری

آهن ساختمانی ، فولادی که به شکل خاصی در بتن قرار داده شده است تا بتواند تنش های برشی و کششی را در سازه های بتن مسلح برآورده کند.

 

آهن فراوانترین فلز در پوسته زمین است. پیش بینی می شود هسته مایع در مرکز زمین تنها یک کریستال آهن باشد ، اما به احتمال زیاد آلیاژ آهن و نیکل است. تصور می شود که چنین مقدار انبوهی از توده آهن متراکم در مرکز زمین بر میدان مغناطیسی زمین تأثیر بگذارد.

 

فلز آهنی از سنگ معدن آهن بدست می آید و بندرت در طبیعت به صورت بنیادی یافت می شود. برای بدست آوردن آهن فلزی باید ناخالصی ها (Indg: ناخالصی) موجود در سنگ معدن با کاهش شیمیایی حذف شود. در واقع از آهن برای ساخت فولاد استفاده می شود که می توان آن را تا حد زیادی آلیاژ کربن در نظر گرفت.

 

هنگامی که آهن با کربن تا دمای 1420-1470K گرم می شود ، مذاب مایع آلیاژی است که حاوی 96.5٪ آهن و 3.5٪ کربن است و چدن یا خوک نامیده می شود. در حالی که این محصول را می توان به شکل های دقیق ریز داد ، ماشین کاری آن بسیار شکننده است ، مگر اینکه برای حذف بیشتر کربن موجود در آن دکوراسیون شود.

 

مناطق استفاده

 

آهن بیشترین کاربرد را در بین تمام فلزات دارد و 95٪ وزن فلزات تولید شده در جهان را تشکیل می دهد. قیمت پایین و خواص مقاومت بالا آن را برای استفاده در خودرو ، ساخت بدنه کشتی و به عنوان یک جز as ساختاری ساختمان ضروری می کند. فولاد شناخته شده ترین آلیاژ آهن است و سایر کاربردهای آهن عبارتند از:

 

* آهن خوک: حاوی 4 – -5 carbon کربن و مقادیر مختلف ناخالصی (مانند S ، Si ، P) است. می توان آن را به عنوان یک محصول متوسط ​​در مسیر سنگ آهن به چدن و ​​فولاد در نظر گرفت.

 

* چدن: حاوی 2٪ -4٪ کربن ، 1٪ -6٪ سیلیسیم و مقدار کمی منگنز است. ناخالصی های موجود در آهن خوک ، مانند گوگرد و فسفر ، که بر خصوصیات مواد تأثیر منفی می گذارد ، تا حد قابل قبولی کاهش یافته است. دمای ذوب بین 1420-1470 K کمتر از دمای ذوب هر دو جز components است و با این ویژگی ، وقتی آهن و کربن با هم گرم می شوند ، اولین محصول ذوب می شود. خصوصیات مکانیکی آن تا حد زیادی به شکلی که کربن در ترکیب آن ایجاد می شود بستگی دارد. در چدن های “سفید” ، کربن به شکل سمانیت یا کاربید آهن است. این ترکیب سخت و شکننده چدن های سفید را سخت می کند ، اما آنها را در برابر ضربه آسیب پذیر می کند. از طرف دیگر ، در چدن های “خاکستری” ، کربن به صورت پوسته های ریز آزاد گرافیت است ، که به دلیل خاصیت افزایش تنش پوسته های گرافیت لبه تیز ، مواد را شکننده می کند. در “چدن داکتیل” ، نوع جدیدی از چدن خاکستری ، چدن با مقدار کمی منیزیم تصفیه می شود تا شکل پوسته های گرافیت را به شکل کروی یا گره ای تغییر دهد تا مقاومت و مقاومت مواد افزایش یابد. ،

 

فولاد کربن: حاوی 0.4-1.5٪ کربن با مقادیر کمی منگنز ، گوگرد ، فسفر و سیلیسیم است.

 

* چدن قابل انعطاف: کمتر از 0.2٪ کربن دارد ، محصولی سخت و قابل انعطاف است.

 

* فولاد آلیاژی: علاوه بر مقادیر مختلف کربن ، این فلز همچنین حاوی فلزات دیگری مانند کروم ، وانادیوم ، مولیبدن ، نیکل ، تنگستن است و بیشتر در مناطق ساختاری استفاده می شود. تحولات اخیر در متالورژی آهنی منجر به ظهور طیف گسترده ای از فولادهای ریز آلیاژی (فولادهای “HSLA” یا “با مقاومت بالا ، آلیاژ کم”) شده است. بزرگترین ویژگی این آلیاژهای فولادی این است که با افزودن مقادیر بسیار کمی از عناصر آلیاژی ، می توان مقاومت و مقاومت بسیار بالایی را بدست آورد.

 

* اکسید آهن (III): در ساخت واحدهای ذخیره مغناطیسی در رایانه ها استفاده می شود