دهلی نو (AP) – نخست وزیر هند قرار بود یک قطار برقی نیمه سریع مجهز به ویژگی ایمنی را افتتاح کند – گامی دیگر در نوسازی خط آهن قدیمی که راه نجات پرجمعیت ترین کشور جهان است.
به جای آن روز شنبه، نارندرا مودی به ایالت اودیشا شرقی سفر کرد تا با یکی از بدترین فاجعه های قطار کشور که بیش از 280 کشته و صدها زخمی برجای گذاشت، مقابله کند. خروج گسترده از ریل در جمعه شب که شامل دو قطار مسافربری بود، یادآور مسائل ایمنی است که همچنان سیستم وسیع ریلی را که روزانه نزدیک به 22 میلیون مسافر را جابجا می کند، به چالش می کشد.
هند، کشوری با 1.42 میلیارد نفر جمعیت، یکی از گسترده ترین و پیچیده ترین راه آهن های جهان را دارد که در دوران استعمار بریتانیا ساخته شده است: بیش از 40000 مایل (64000 کیلومتر) ریل، 14000 قطار مسافربری و 8000 ایستگاه. این سیستم که در سراسر کشور از هیمالیا در شمال تا سواحل در جنوب گسترده شده است، سیستمی است که توسط چندین دهه سوء مدیریت و بی توجهی تضعیف شده است. علیرغم تلاش ها برای ارتقای ایمنی، سالانه صدها تصادف رخ می دهد.
بر اساس گزارشی که در سال 2022 توسط اداره ملی سوابق جرم و جنایت منتشر شد، از سال 2017 تا 2021، بیش از 100000 مورد مرگ ناشی از قطار در هند رخ داد. این رقم شامل مواردی است که در آن مسافران از قطار سقوط کرده اند، برخوردها، و افرادی که توسط قطارهای تندرو در روی ریل دره می شوند.
داده‌های رسمی همچنین نشان می‌دهد که خروج از ریل رایج‌ترین شکل تصادفات ریلی در هند است، اما در سال‌های اخیر رو به کاهش بوده است.
طبق گزارش حسابرس و حسابرس کل هند، راه آهن هند از سال 2017 تا 2021 2017 تصادف را ثبت کرده است. خروج از ریل 69 درصد از تصادفات را تشکیل می دهد که منجر به مرگ 293 نفر شده است.
این گزارش عوامل متعددی از جمله نقص مسیر، مشکلات تعمیر و نگهداری، تجهیزات سیگنالینگ قدیمی و خطاهای انسانی را به عنوان دلایل اصلی خروج از ریل نشان می‌دهد. همچنین کمبود پول یا عدم استفاده از بودجه موجود برای ترمیم مسیر منجر به 26 درصد از تصادفات شده است.
با وجود اینکه ایمنی راه آهن در هند در مقایسه با سال های قبل که تصادفات جدی و تصادفات در نزدیکی گذرگاه های بدون سرنشین بیشتر بود، بهبود یافته است، هنوز تعداد زیادی کشته و صدها نفر مجروح شده اند.
در سال 2016، یک قطار مسافربری از روی ریل بین شهرهای ایندور و پاتنا سر خورد و 146 نفر را کشت. یک سال بعد، خروج از ریل در جنوب هند باعث کشته شدن حداقل 36 مسافر شد.
دولت مودی که به مدت 9 سال در قدرت بوده، ده ها میلیارد دلار در راه آهن سرمایه گذاری کرده است. این پول برای بازسازی یا جایگزینی خطوط قدیمی که توسط بریتانیا در قرن نوزدهم ایجاد شده بود، معرفی قطارهای جدید و حذف هزاران گذرگاه راه آهن بدون سرنشین هزینه شده است.
قطاری که مودی قرار بود شنبه افتتاح شود نوزدهمین قطار سریع السیر ونده بهارات هند بود که شهر غربی بمبئی و ایالت جنوبی گوا را به هم متصل می کرد.
قطارهای مدرن برای کمک به کاهش خطر تصادفات و خروج از ریل طراحی شده اند. به گفته آشوینی وایشناو، وزیر راه آهن، آنها با یک سیستم حفاظت خودکار در برابر برخورد قطار در سراسر کشور جفت خواهند شد، فناوری ای که سفر را ایمن می کند.
اما این سیستم هنوز در مسیری که تصادف روز جمعه رخ داد نصب نشده بود. مشخص نیست که چه چیزی باعث خارج شدن قطارها از ریل شده است و تحقیقات آغاز شده است.
کارشناسان پیشنهاد می کنند که سیستم ریلی کشور باید مسیرهای ایمن و حفاظت از برخورد را در اولویت قرار دهد.
هند در طول سال‌ها در ایمن‌تر کردن سفرهای قطار به موفقیت‌هایی دست یافته است، اما کارهای بیشتری باید انجام شود. کل سیستم نیاز به همسویی مجدد و توسعه توزیع شده دارد. سواپنیل گارگ، افسر سابق خدمات مهندسین مکانیک راه آهن هند گفت: ما نمی توانیم فقط بر قطارهای مدرن تمرکز کنیم و ریل هایی داشته باشیم که ایمن نیستند.
گارگ گفت این سانحه باید “کل سیستم راه آهن را تکان دهد” و مقامات را وادار کند که به “فرهنگ ایمنی ضعیف” نگاه کنند.
من از مقامات انتظار ندارم که کلید را بچرخانند و سریع مسائل را اصلاح کنند. سیستم راه آهن هند بسیار بزرگ است و ایمن تر کردن آن به زمان نیاز دارد. اما باید اراده ای وجود داشته باشد.»
