جبهه آزادیبخش خلق تیگرای (TPLF) پس از نزدیک به سه دهه قدرت در منطقه تیگرای شمالی اتیوپی ، می توانست خود را برای بازگشت به کوهها برای آغاز جنگ چریکی علیه دولت فدرال آماده کند.
اما ارتش اتیوپی معتقد است که با حمله ای که در 4 نوامبر برای براندازی TPLF و دستگیری بیش از 70 رهبر و افسر نظامی خود آغاز کرد ، می تواند از این اتفاق جلوگیری کند.
آنها شامل جانبازان 17 ساله جنگ چریکی است که منجر به به دست گرفتن قدرت TPLF در پایتخت فدرال ، آدیس آبابا ، در سال 1991 شد و سپس آنها خدمات نظامی و اطلاعاتی کشور را کنترل کردند تا زمانی که نخست وزیر ابی احمد هنگام تصدی مقام در سال 2018 آنها را پاکسازی کرد او آنها را به سرکوبگری و فساد متهم کرد – اتهاماتی که آنها انکار می کنند.
در حالی که آقای ابی کنترل خود را بر بقیه اتیوپی برقرار کرده بود ، به قلعه های خود در Tigray عقب نشینی کردند ، اوایل این ماه آنها کنترل یک پایگاه اصلی نظامی فدرال – که بخشی از فرماندهی شمال است – در نزدیکی Mekelle ، پایتخت Tigray ، واقع در نزدیکی Mekelle ، پایتخت Tigray ، به دست گرفت ، مقاومت.
‘آماده مردن’
گروه بحران بین المللی (ICG) ، یک سازمان غیردولتی که بر پیشگیری از درگیری تمرکز دارد ، آن را به عنوان بزرگترین فرماندهی منطقه ای ارتش فدرال توصیف کرد.
TPLF مجموعه ای از سلاح ها ، از جمله راکت و موشک را به دست آورد ، اگرچه ارتش اتیوپی هنوز از نیروی هوایی قابل توجهی برخوردار است ، از جمله جنگنده ها و جنگنده های هلی کوپتر.
عملیات آنها پس از آن صورت گرفت که دولت آقای ابی تصمیم گرفت بودجه خود را به دور از رهبری تیگری هدایت کند و آنها را به برگزاری انتخابات “غیرقانونی” برای مجلس قانونگذاری منطقه در ماه سپتامبر متهم کرد ، نه اینکه به تصمیم فدرال برای به تعویق انداختن همه نظرسنجی ها به دلیل ویروس کرونا متعهد شوند.
مقامات TPLF می گویند که آنها بخشهایی از فرماندهی شمال را به دست آوردند زیرا آنها معتقد بودند که مداخله فدرال قریب الوقوع است. آقای ابی در واکنش به اینكه TPLF را به عبور از “خط قرمز آخر” متهم كرد ، دستور حملات هوایی و اعزام نیروها به Tigray را صادر كرد.
22 روز پس از درگیری ، آقای ابی می گوید ارتش اکنون “آخرین مرحله” عملیات خود را در تیگرای برای به دست گرفتن کنترل مکل آغاز کرده است که در “روزهای آینده” به پایان خواهد رسید.
اما دبرتسیون گبرمیکل ، رهبر TPLF سرکشی نشان داد و در اوایل هفته به خبرگزاری فرانسه گفت: “ما افراد اصولی هستیم و آماده ایم تا در دفاع از حق خود برای اداره منطقه خود بمیریم.”
کدام طرف جنگنده بیشتری دارد؟
ویلیام دیویسون ، تحلیلگر ICG اتیوپی می گوید TPLF ممکن است قادر به فراخوانی بیش از 200000 جنگجو باشد – از شبه نظامیان در روستاها گرفته تا نیروهای ویژه در دولت منطقه.
وی به بی بی سی گفت: “به دلیل تغییر پویایی سیاسی طی دو سال گذشته ، جذب و آموزش قابل توجهی در Tigray انجام شده است.”
ICG برآوردی از قدرت ارتش اتیوپی ارائه نمی دهد ، اما خبرگزاری رویترز به نقل از گروه داده امنیتی Janes گفته است که این حدود 140،000 پرسنل فعال دارد که بیشتر آنها در ارتش هستند.
اگر این برآوردها صحیح باشد ، ارتش اتیوپی ممکن است سربازان کمتری نسبت به TPLF داشته باشد ، اما می تواند با استفاده از نیروهای ویژه سایر دولت های منطقه ای تعداد خود را تقویت کند – قوانین اتیوپی به هر یک از آنها اجازه می دهد تا این واحدهای شبه نظامی را برای تأمین امنیت در داخل خود داشته باشند. قلمرو
به طور قابل توجهی ، نیروهای ویژه ای از دولت منطقه آمهارا – که مدتهاست با Tigray اختلاف زمینی دارند – هنگام شروع درگیری ، نیروهای نظامی فدرال را در تأمین قلمرو در غرب Tigray کمک کردند.
آقای دیویسون گفت: “در غرب ، كنترل مشترک فدرال و آمهارا ممكن است بیشتر برقرار شود زیرا این نیروها از نیروهای محلی تیگرای بسیار بیشتر و بیش از حد قدرت دارند.”
وی گفت: “در غرب نیز مناطق مسطح تری وجود دارد که ارتش معمولی را از مزیت بیشتری برخوردار می کند.” وی افزود که این برخلاف زمین موجود در “هسته” Tigray ، اطراف شهرهای شرقی مانند Mekelle نیست ، جایی که ناهموار بود و کوهستانی ، آن را برای جنگ چریکی مساعدتر می کند.
Tigray “مسدود”
آره همدناکا ، که در جنگهای چریکی علیه دولتهای قبلی اتیوپی شرکت داشت و در سوئد نماینده مجلس شد ، گفت که حمله به غرب نیز برای تأمین مرز با سودان بوده است.
وی گفت که این امر حیاتی است – برای جلوگیری از ایجاد پایگاه TPLF در آنجا همانطور که 29 سال پیش با رژیم مارکسیست Mengistu Haile Mariam جنگیده بود.
وی گفت: “تنها راه برای فرار TPLF و تهیه منابع تازه از طریق سودان است.”
بعلاوه ، همچنین از طریق اریتره هیچ راهی برای خروج از دریای سرخ وجود ندارد ، همانطور که در دهه 1980 وجود داشت ، زمانی که نیروهای اریتره با TPLF علیه منگیستو متحد شدند.
نخست وزیر ابی به یک متحد سرسخت رئیس جمهور اریتره ، ایسیاس آفورکی تبدیل شده است ، که در زمانی که تحت کنترل TPLF بود ، با یک مرز مرزی سخت با اتیوپی جنگید.
ساموئل غبرهیوئت ، سردبیر بی بی سی تیگرینیا گفت: “زمان تغییر کرده است. مسیرهای تأمین TPLF جریان ندارند و به شمال آن اریتره رئیس جمهور ایسیاس آفورکی ، دشمن اصلی آن است.”
اطلاعات بیشتر در مورد بحران Tigray:
چندین منبع در اریتره به بی بی سی گفته اند که نیروهای اتیوپی از مرز عبور می کنند تا دوباره جمع شوند و مجروحان خود را در بیمارستان های نظامی معالجه کنند – هرچند هر دو دولت دخالت اریتره را در درگیری های Tigrayan انکار می کنند.
آقای دیویسون گفت: “Tigray محاصره شده است. TPLF نمی تواند یک جنگ متعارف را حفظ کند.”
اما این لزوماً به این معنی نیست که نیروهای فدرال پیروزی سریعی را که به آن امید دارند بدست خواهند آورد.
آقای آره اشاره می کند که نمونه های بی شماری از جنگجویان چریکی وجود دارد که مخالفان مسلح بهتری را به دست می گیرند.
وی گفت: “آمریکایی ها انواع مختلف هواپیماهای بدون سرنشین و جنگنده را در افغانستان داشتند اما طالبان زنده ماندند.”
“شورشیان حوثی در یمن از برتری تسلیحاتی امارات و سعودی جان سالم به در بردند.”
آقای دیویسون گفت كه در حالی كه نیروهای فدرال در حال پیشروی به سمت مكل بودند ، مشخص نیست كه واقعاً چند شهر و شهر را تحت كنترل خود درآورده اند و چه تعداد از آنها را نیز از آنجا عبور داده اند.
چه کسی Tigrayans را برمی گرداند؟
در هر صورت ، بسیاری از مبارزان Tigrayan ممکن است سرانجام به روستاها و کوههای اطراف عقب نشینی کنند تا برای جنگ چریکی که می تواند از حمایت عمومی قابل توجهی برخوردار شود ، آماده شوند.
آقای دیویسون گفت: “اگرچه مقامات فدرال خلاف این را ادعا می كنند ، اما به نظر می رسد كه بسیاری از Tigrayan ها با این مداخله مخالفت می كنند ، زیرا آنها معتقدند كه این هدف از بین بردن دولت منطقهای منتخب قانونی است.”
علاوه بر این ، آنها به طور کلی از سیستم فدرال پشتیبانی می کنند که TPLF پس از قدرت گرفتن در آدیس آبابا در سال 1991 ، به عنوان بهترین راه برای حمایت از حقوق سیاسی ، زبانی و فرهنگی آنها ، به آن کمک کرد.
در مقابل ، TPLF آقای ابی را به تلاش برای ایجاد یک نوع واحد تر از دولت متهم می کند.
سردبیر بی بی سی Tigrinya می گوید اگرچه افزایش ملی گرایی Tigrayan می تواند به نفع TPLF باشد ، اما احتمال اینکه بسیاری از افراد به جای آن از دولت فدرال حمایت کنند ، منتفی نیست.
“در طول مبارزه مسلحانه [against Mengistu]، مردم Tigray کاملاً پشت رزمندگان بودند. اما در نزدیک به سه دهه که TPLF قدرت را در اختیار دارد ، بسیاری از Tigrayan ها به دلیل فساد و ستم سیستمی به رهبری اعتراض کردند “، آقای ساموئل گفت.
وی معتقد است که نتیجه نبرد برای مکل تعیین خواهد کرد که آیا TPLF می تواند جنگ چریکی را به راه بیندازد یا خیر ، اما حتی اگر ارتش اتیوپی برتری پیدا کند ، تصور نمی کند که درگیری بدون مذاکرات مناسب بین طرف های مختلف به پایان برسد.
