در وسط جنگلی نه چندان دور از سواحل کنیا، انبوهی از زمین های تازه با صلیب هایی در انتظار توجه کارشناسان پزشکی قانونی است.
تاکنون حدود 14 گور دسته جمعی حفر شده است و حسین خالد در چهار روز گذشته به تماشای نبش قبر ده ها جسد توسط مردم پرداخته است.
او به بی بی سی می گوید: «بوی تعفن غیر قابل تحمل است.
گمان می رود که کشته شدگان – که اکنون نزدیک به 60 نفر هستند – از اعضای کلیسای بین المللی خبر خوب بوده اند. اعتقاد بر این است که آنها را متقاعد کرده بودند که قبل از آنچه به آنها گفته شد پایان جهان است، گرسنگی بکشند تا به بهشت برسند.
آقای خالد، سازمان حقوق بشر “هاکی آفریقا” را اداره می کند، که در پایان هفته گذشته پس از اطلاع برخی از مردم محلی، مقامات را به قبرها برد.
این مکان «کاملاً پنهان» در داخل جنگل شکاهولا است و او می‌گوید که او و تیمش برای رانندگی به آنجا نیاز به قطع درختچه‌ها و بوته‌ها داشتند.
تاکنون 39 جسد از زیر قبر خارج شده اند، اما پلیس می گوید که در مجموع 58 نفر جان خود را از دست داده اند، زیرا برخی از نجات یافتگان در حین معالجه جان خود را از دست داده اند.
شمارش نهایی می تواند بسیار بیشتر باشد زیرا صلیب سرخ گفته است که 112 نفر ناپدید شده اند. آقای خالد تخمین می زند که حدود 60 گور دسته جمعی در این منطقه وجود دارد و تنها یک پنجم آن ها مورد بررسی قرار گرفته است.
پلیس می گوید که تا کنون 29 بازمانده پیدا شده است، اما به نظر می رسد که همه آنها نمی خواستند نجات یابند، بنابراین متقاعد شده بودند که در مورد آنچه در مورد پایان جهان به آنها گفته شده بود، بودند.
روز یکشنبه، آقای خالد با زنی در اواخر 20 سالگی مواجه شد که “بسیار ضعیف به نظر می رسید” با چشمانی گود رفته. اما او نمی خواست به او کمک شود.
آقای خالد می گوید: “زمانی که ما سعی کردیم کمک های اولیه را به او بدهیم تا با قاشق به او آب حاوی گلوکز بدهیم، او کاملا امتناع کرد. او دهانش را بسته بود و نشان می داد که هیچ کمکی نمی خواهد.” زن اکنون در بیمارستان تحت درمان بود.
او همچنین با مردی حدودا 40 ساله برخورد کرد که قادر به صحبت کردن بود.
او گفت که نیازی به صرفه جویی ندارد و به هوش است و می داند چه کار می کند و باید تنها بماند. حتی ما را دشمن بهشت رفتنش خواند.
آن مرد نیز به بیمارستان منتقل شده است.
ویکتور کائودو از مرکز حقوق بشر جامعه مالیندی، که به نبش قبر اجساد کمک می کند، می گوید که فکر می کند حدود 150 جسد وجود دارد. او گفت که یک افشاگر با سازمانش تماس گرفته بود که برای نجات سه فرزندش کمک می خواست.
او به بی‌بی‌سی گفت: «این بسیار تاسف‌آور بود، زیرا ما فقط یکی را نجات دادیم که او را در خانه‌ای پیدا کردیم که با طناب بسته شده بود».
“و ما فکر می کنیم این بچه شش ساله است. اما خواهر و برادرش قبلاً مرده بودند و روز قبل قبل از رسیدن ما به آنجا دفن شده بودند.”
فراتر از خود جنگل، شوک در کشور وجود دارد که چگونه ده ها نفر می توانستند به میل خود را از گرسنگی بمیرند.
کنیا کشوری عمیقاً مذهبی است که 85 درصد از جمعیت آن مسیحی هستند.
رئیس جمهور ویلیام روتو، که خود مردی مؤمن است، رئیس کلیسای بین المللی خبر خوب، کشیش مکنزی نتنگه را فردی توصیف کرده است که «به هیچ دینی تعلق ندارد».
کیتوره کیندیکی، وزیر کشور، آنچه را که روی داد یک “قتل عام” خوانده است.
ماه گذشته آقای Nthenge در ارتباط با مرگ دو کودک که والدینشان به کلیسای او پیوسته بودند متهم شد. او با قرار وثیقه آزاد شد، اما اکنون در بازداشتگاه پلیس است.
آمسون کینگی، رئیس مجلس سنا، از این سوال پرسید که چگونه “به این بزرگی خیره کننده [could] بدون شناسایی انجام شود.»
همچنین این سوال وجود دارد که چرا کسی خودش را از گرسنگی می کشد.
دکتر جیمز کیپسانگ بارنگتونی، الهی‌دان و روان‌شناس به بی‌بی‌سی گفت که مشکلی در کنیا با رشد قارچ گونه بسیاری از کلیساهای کوچک وجود دارد که به درستی تنظیم نشده‌اند.
وی گفت که رهبران بی وجدان قادرند مردم را شستشوی مغزی داده و از تمایل آنها برای یافتن راه حلی برای مشکلاتشان سوء استفاده کنند.
در پشت جنگل، به آقای خالد گفته شده است که مکانی در عمق بیشتری وجود دارد که مردم برای دعا جمع شده اند و او از مقامات خواسته است تا عملیات جستجو و نجات در جنگل را که حدود 800 هکتار (325 هکتار) است، افزایش دهند. ).
مردم محلی شروع به آمدن به محل قبرها کرده اند تا درباره بستگان ناپدید شده خود به مقامات بگویند.
مردی به آقای خالد گفت که سه پسرش 21، 17 و 14 ساله توسط برادرش برای پیوستن به کلیسا برده شده اند. او می ترسید که همه آنها اکنون مرده باشند.
