وقتی پروتکل های ایمنی COVID-19 و محدودیت های سفر بدان معنی است که نمی توانید تحقیقات خود را انجام دهید ، چه می کنید؟ این همان چیزی است که این سه دانشمند باید در سال جاری کشف کنند ، زیرا همه گیری جهانی آنها را از کارهای میدانی باز می دارد.
یک میکروبیولوژیست ، سرخوردگی از دست دادن یک فصل نمونه برداری در قطب شمال را در زمانی توصیف می کند که تغییرات آب و هوایی به معنی یخ زدگی منبعی است که در معرض خطر انقراض است. یک زیست شناس درباره از دست رفتن برای اولین بار سرشماری سالانه جمعیت پرندگان که 35 سال است در آن مطالعه می کند و حفره ای که در داده های او باقی مانده است ، می نویسد. و وقایع طبیعی تنها مواردی نیستند که محققان مجبور هستند از آن چشم پوشی کنند. یک دانشمند محیط زیست توضیح می دهد که به تعویق انداختن یک گردهمایی جهانی درباره تغییرات آب و هوایی چگونه می تواند برای افرادی مانند او که روند مطالعه را مطالعه می کنند – و همچنین برای کره زمین اثرات طولانی مدت داشته باشد.
کانون این کار میدانی در حال ذوب شدن است
کارن لوید ، میکروب شناس: در مارس 2020 ، محدودیت های سفر COVID-19 باعث شد که من و همکارانم به طور ناگهانی برنامه های میدانی خود را برای نمونه برداری از یخ زدگی در سوالبارد ، نروژ لغو کنیم. ما هر سال یک پنجره زمانی باریک داریم که در آن می توانیم کار خود را انجام دهیم ، زیرا زمین کاملاً یخ زده ، پوشش کامل برف و نور خورشید فقط به مدت یک ماه یا بیشتر در بهار با اطمینان قابل اطمینان است.
پروژه ما شامل بررسی لایه های عمیق یخ زدگی است. ما می خواهیم بدانیم که آیا آنها بعنوان منبع یا غرقابهای گازهای گلخانه ای مانند دی اکسید کربن و متان به دلیل ذوب شدن یخ زدگی در هوا از بین می روند. ما از روش های بیولوژیکی مولکولی برای بررسی نحوه حرکت کربن در این اکوسیستم های گرانبها استفاده خواهیم کرد. این نوع دانش به ما کمک می کند تا بازخورد مثبت بین تغییر آب و هوا و یخبندان دائمی قطب شمال را درک کنیم.
هنگامی که مجبور شدیم شاخه را در فصل کارهای میدانی خود بکشیم ، ما قبلاً تمام تجهیزات حفاری ، مواد پردازش و حتی وسایل شخصی خود را به ایستگاه تحقیقات قطب شمال انگلیس در نیو آلوند ، سوالبارد حمل کرده بودیم. بنابراین همه اینها تقریباً یک سال است که آنجا نشسته اند. اکنون ما سعی داریم برنامه هایی برای انجام کار در بهار 2021 تنظیم کنیم ، اما با توجه به پیش بینی COVID-19 ، احتمالاً دوباره امکان پذیر نخواهد بود.
در 79 درجه شمالی ، این منطقه دارای بالاترین عرض یخبندان در کره زمین است و مانند اکثر یخبندانهای دائمی ، به سرعت در حال ذوب شدن است. دما در سوالبارد از بالاترین دما در تابستان امسال بوده است. هیچ کس تاکنون مطالعه دقیق جامعه میکروبی را در این سایت خاص انجام نداده است. و اکنون که COVID-19 ما را مجبور می کند به جای کار خود در خانه بنشینیم ، مقداری از این یخ زدگی دائمی قبل از هر کسی ذوب می شود.
شکاف سال 2020 در یک رکورد ده ساله
الن کترسون ، زیست شناس: پرندگان هر روز می میرند. مردم هم همینطور. یادگیری اینکه چرا ممکن است به دانشمندان کمک کند تا درک کنند چه چیزی در طول عمر قابل کنترل و کنترل نیست.
به همین دلیل من و گروه تحقیقاتی من بیش از 35 سال است که در ایستگاه بیولوژیکی Mountain Lake Biology در ویرجینیا جمعیت پرندگان آواز شناخته شده ای را که به عنوان جونک های چشم تیره یا مرغ برفی شناخته می شوند ، دنبال می کنیم. ما با علامت گذاری نوارهای پا ، تعداد فرزندان و مدت زمان زنده ماندن آنها را ردیابی می کنیم. ما هر ساله برمی گردیم تا مشخص کنیم چه کسی هنوز زنده است و چه ویژگی هایی از بازماندگان دارد.
تحقیقات میدانی طولانی مدت می تواند به پاسخ برخی از سالات مهم کمک کند. نرها به مرور زمان دوباره گرفتار می شوند – آیا آنها سالم تر از ماده ها هستند یا فقط کم تحرک ترند؟ آیا احتمال پس گرفتن مجدد با گذشت زمان ثابت است؟ آیا در پرندگان مسن علائمی از پیری – چیزی که پیری می نامیم – می بینیم؟ یا دوره هایی وجود دارد که شانس زنده ماندن و تولید مثل مستقل از سن است و بیشتر مربوط به شانس قرعه کشی ، تولد در سالهای غذایی خوب یا شلوغی شکارچیان است؟ آیا پرورش زود هنگام یا دیر هنگام در پاسخ به چشمه های زودرس ناشی از آب و هوا ، بقا را تغییر می دهد؟
سال 2020 اولین سالی است که از سال 1984 تاکنون نمی توانیم سرشماری سالانه خود را انجام دهیم. به دلیل همه گیری COVID-19 ، ما نمی توانستیم سفر کنیم و ایستگاه زیست شناسی که در آن کار می کنیم بسته شد. ما تصمیم گرفتیم که نیاز به احتیاط بیش از ارزش از دست رفته ما باشد: سابقه ای مداوم از زندگی فردی پرندگان و فرصتی برای گروه بندی فرزندان هر ساله برای دنبال کردن در آینده. تداوم و همراهی تحقیقات میدانی را از دست دادیم.
ما نمی توانیم شکاف را جبران کنیم ، اما تا زمانی که وضعیت COVID-19 بهبود یافته باشد ، در سال 2021 از سر خواهیم گرفت. پرنده شناسان متعهد به تعیین اینکه چرا آمریکای شمالی در 50 سال گذشته 3 میلیارد پرنده را از دست داده است ، و سوابق یکپارچه و طولانی مدت از زندگی پرندگان به ما کمک می کند تا پاسخ را بیاموزیم.
گردهمایی ها لغو شد ، حرکت از دست رفت
میریا کلی ، دانشمند محیط زیست: هنگامی که COVID-19 مورد اصابت قرار گرفت ، باعث تأخیر و برنامه ریزی مجدد در نشست سالانه کنفرانس چارچوب سازمان ملل متحد در مورد تغییرات آب و هوایی (UNFCCC) کنفرانس احزاب (COP) شد.
COP به عنوان یک بار در هر سال دانشمندان ، رهبران سیاسی ، مذاکره کنندگان سیاست ها و گروه هایی که بیشتر تحت تأثیر تغییرات اقلیمی قرار دارند ، همراه با ناظران و رسانه ها ، برای مذاکره در مورد فشرده ترین و پیچیده ترین مسائل مربوط به تغییر آب و هوا در جهان تشکیل می شود. در ماه مارس ، بیست و ششمین کنفرانس احزاب رسماً از نوامبر 2020 به نوامبر 2021 موکول شد. با فرض کنترل همه گیری ، این رویداد همچنان در گلاسگو اسکاتلند برگزار می شود.
من در سال 2010 به عنوان دانشجوی تحصیلات تکمیلی در اولین دوره COP شرکت کردم و ثابت شد که این یک تجربه تحول آفرین است. از آن زمان ، من حرفه خود را بر روی مسائل مربوط به تغییر آب و هوا در اقیانوس و ساحل متمرکز کردم. من نیز مانند بسیاری دیگر از دانشگاهیان که در این فضا کار می کنند ، قصد داشتم در COP 26 امسال برای جمع آوری داده ها و همکاری با دیگر محققان شرکت کنم. در حال حاضر ، من در حال تجزیه و تحلیل 10 ساله (2010-2020) از آثار به دست آمده از کنفرانس احزاب هستم تا درک بهتری از چگونگی تکامل روایت ها در مورد تغییرات آب و هوایی اقیانوس ها و سواحل طی دهه گذشته داشته باشم. اکنون این یک ارزیابی نه ساله خواهد بود ، و تا پایان کار با هشدار جدی روبرو خواهد شد.
UNFCCC در این ماه همچنان میزبان گفتگوی اقلیمی است. اما به تأخیر انداختن COP 26 احتمالاً تأثیر بسزایی در حرکت UNFCCC خواهد داشت. قرار بود سال 2020 زمانی باشد که کشورها تعهدات به روز شده برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای ملی را ارائه می دهند. تعهدات اولیه در توافق نامه پاریس ، پیمانی غیر الزام آور در سال 2015 طی COP 21 ایجاد شد و برای افزایش فزاینده در طول زمان طراحی شده بود.
اکنون که COP با یک سال تأخیر روبرو شده است ، کشورها کسل شده اند تا با تعهدات بلندپروازانه بیشتری برای جلوگیری از افزایش بیش از 2 درجه سانتیگراد دمای کره زمین پیش روند. در همین حال ، آسیب پذیرترین جوامع کشورهای کمتر توسعه یافته در حال حاضر از اثر افزایش دما و دریا رنج می برند.
اگرچه رویدادهای مجازی و همکاری از راه دور بهترین گزینه برای جلسات حضوری در این مرحله است ، ارتباطات بین فردی ارگانیک مانع می شود و مشارکت گسترده گروه های مختلف ذینفعان خفه می شود.
پیامدهای گسترده همه گیر برای تغییر اقلیم ناشناخته است. اما واضح است که زمان برای رسیدگی اساسی به این مسئله در مقیاس جهانی در حال اتمام است و این رویدادهای COP در هر پیشرفتی که وجود دارد محوری است.
[Get our best science, health and technology stories. Sign up for The Conversation’s science newsletter.]
بازنشر این مقاله از مکالمه ، یک سایت خبری غیرانتفاعی که به اشتراک گذاری ایده های کارشناسان دانشگاه اختصاص دارد. نوشته شده توسط: کارن لوید ، دانشگاه تنسی؛ الن کترسون ، دانشگاه ایندیانا، و میریا کلی ، دانشگاه ایالتی کانتیکت.
بیشتر بخوانید:
کارن لوید بودجه خود را از وزارت انرژی ایالات متحده ، دفتر علوم ، دفتر تحقیقات زیست شناختی و زیست محیطی ، برنامه علوم ژنومی تحت عنوان شماره DE-SC0020369 دریافت می کند.
الن کترسون بودجه ای را از بنیاد ملی علوم و چالش بزرگ دانشگاه ایندیانا ، آماده برای تغییر محیط ، دریافت کرده است.
میریا کلی برای تحقیقات مربوط به پروژه انعطاف پذیر کانکتیکات بودجه ای از وزارت مسکن و شهرسازی ایالات متحده (از طریق دانشگاه کانکتیکات CIRCA) دریافت می کند. وی در گذشته از طریق انجمن ملی اقیانوسی و جوی از طریق برنامه های Sea Grant در اورگان و کانتیکت دریافت کمک مالی کرده است.
